Tokat e Rrajcës në mëshirë të fatit, këta janë fajtorët!

Pushtimi i tokave të Rrajcës nga gjermanët është kthyer tanimë në një të keqe dhe njollë e zezë në të gjithë historinë e Rrajcës.

Peticioni u arrit me sukses, letra për kryeministrin u dërgua dhe kryetarja që fshihet e nuk e zë vendi as në Përrenjas e as në Rrajcë. Toka u mor duke falsifikuar disa dokumente për tapitë e saj duke e shndërruar tokën e fshatarëve të Rrajcës në tokë shteti. Këto janë çudira shqiptarësh që vetëm në Shqipëri ndodhin.

Por çfarë ka ndodhur ndërkohë? “Gjermanët” e Rrajcës janë prekur pas shkrimeve të Portalit tonë për të mbrojtur interesat e banorëve. Ata kanë hedhur në gjyq vëllezërit Hana të cilët nuk mund të bëhen publike për arsye etike. 

Pas gjyqit që tashmë është pushuar nga gjykata, toka vazhdon të jetë e zënë, kështu që do të hapë më shumë probleme e më shumë përplasje, qofshin protesta, e deri në përplasje mes të zotëve të tokave dhe “Gjermanëve të Rrajcës”. 

Sigurisht ne ju kemi njohur edhe me historinë që aty fshihej edhe një thesar i madh i Aleksandrit të Madh, ndoshta ju duket si përralla, por të motshmit kështu e tregojnë. Mjafton të pyesni një të tillë edhe do ta kuptoni se përse gjermanët ndodhen aty. 

Është e thjeshtë të pushtosh edhe të bësh armiq, e aq me keq si banorët e Rrajcës që nuk janë dorëzuar prej vitesh nga jugosllavët e jo më nga disa tipa që mendojnë se janë krahu i djathtë i Mirandës apo i ish ministrit që sot u bë për rahmet. 

Miranda ka zgjedhjet edhe me siguri që mendon se Rrajcën e ka të saj, por harron se atë që i ka bërë zonës së saj, qoftë ajo e qofshin gjermanët prej Rrajce nuk do ti falin kurrë. Për shitjen e shpirtit atë të tokës ku janë rritur, në këmbim të parave të pista të drogës.

Gratë, pleqtë dhe fëmijtë
Që I shponin, me synjitë
Rrajca jonë, rrajcë e madhe
Je vendlindja e shumë rrajcarve
E banuar dhe autoktone
Fshati më I madh, I kësaj Shqiponje
Po dhe dhjetmijë, vjet më parë
E banuar, ti ke qënë
Po ata, ishin të tjerë
Stërgjyshërit, tanë Ilirë
Këtë gjurmë, ata e kanë
Me qytetin, Kostriçanë
Rrajca jonë, rrajcë e madhe
Kështu ke qënë dhe më parë
Fshat I madh dhe me famë
Me njerëz, të zgjuar,
Trima, puntorë dhe bujarë
Historia e një Nëne
Që banonte, në këtë fshatë
Kur kishte, qënë me barrë
Dhe I kishte dalë , një natë në ëndërr
Djali që do të lindësh
Emërin do ta ketë, Aleksandër
Historia, kur nuk është e shkruar

Rron me gojë, në breza
Duke u trasmetuar
Po kështu edhe për rrajcën tonë
Dhe për nënën, që tregojnë
Në Lavec, atje në anë
Mbi qytetin, kostriçanë
Nëna lindi, Aleksandrin
Djalin, që u bë me fame,
Dhe peshë e ngriti ballkanin
Trim I rrallë, me shpatë në dorë
Kudo shkeli, bëri namë
Trimërija e tijë e rrallë
Bëri jehonë, anë e mbanë
Bota foli, për këtë djalë
Këtë rrajcar e bir rrajcari
Këtë hero, të madh shqiptari
Për sa vite, pati jetë
Ai shkroj, një legjendë
Një legjendë, me gërma ari
E shkroj vetë, me dorë rrajcari
Dora e tijë, që tundi shpatën
Ku I dukej, aq e lehtë
Kur e kërkonte , vet koha
Ai ngjitej dhe mbi retë
Per shumë vitesh, po tentojnë

Vëndlindjen t’ja mohojnë
Por kurrë s’mund tja ndryshojnë
Vëndlindjen rrajcarit tonë
Këtë trim, legjendë të rrallë
Sot në shkup bust e kanë
Kalorës, përmbi kalë
E gjith bota e lartësojnë
Aleksandri, i madh I thonë
Ndaj krenohemi ne si rrajcarë
Për këtë djalë, që u bë me famë
Ku sa shekuj, kanë kaluar
Emëri I tij duke u lartësuar
Për heroizmin e rrallë
Që ai bëri, sa qe gjallë
V.H
2
KATUNDPLAKU I BESËS RRALLË
MBAJT STREHUAR, KAPEDANË
Ti moj Rrajca jonë e madhe
Mbi tremijë e ca vjecare
Varur si gjerdan, mbi male
Me në krah, katundin plak
Turqëve, ju erdhi në hak
Pesqind e ca vjet më parë
Mbajt strehuar, kapedanë

Bashkë, me mijra, luftëtarë
Skënderbeun, burrin e rrallë
Turqëve, ju kishte zbuluar planë
Dhe ushtrinë, kish pozicionuar
Në katundëplakun e maskuar
Dhe ja, tek erdhi, një ditë
Turqit futen, si ordhitë
Dhe po vinin, rreth vërdallë
Mos zbulonin, ndonjë planë
Se në vesh, ju kishte rënë
Që Skënderbeu, është në këto anë
Duke kaluar me radhë
Njëri poshtë e tjetëri lartë
Panë skënderbeun, duke dalë
Nga gremina, përmbi zallë
Ku po bënte, planin e tij
Për të kaluar, me ushtrinë
Por turqit, në këtë moment
I vërsulen, por si qentë
Skënderbeu, ju bëri rrenë
Bëri sikur, ai u trembë
Dhe u kthye, rrugës mbrapë
Duke ikur, me vrap
I la, sa u futën, në shkretëtirë
Aty, ju bëri pusinë

Duke I lëshuar, në greminë
I bëri, copë e thërrimë
Dhe ata , që mbetën gjallë
I korri, të gjithë me pallë
Skënderbeu, një trim I zgjuar
U ndie, krejt I rrethuar
Për mos, dëmtuar, ushtrinë
Hapi rrugë, nëpër greminë
Të gjithë këtë, rrugë të gjatë
E hapi , vetëm me shpatë
Ku I preu, gurët me radhë
Dhe vëndit, I bëri shkallë
Ku mori, ushtrinë e gjorë
Dhe zbriti, drejt në Torvjollë
Por atje, çfar të shikoj
E gjithë fusha, ishte zënë
Me pushtuesit, turkomanë
Skënderbeu, bashkë me Hamzanë
Ushtrinë, më dysh e ndanë
Njëri rrugën, ju ka zënë
Tjetëri nga pas, ju ka rënë
Dhe betejn e filluan
Përleshje të ashpëra, u zhvilluan
Turqit të gjithë, u shpartalluan
Ishte më e madhja, betej

E zhvilluar, ndonjëherë
Që atëherë, në atë kohë
Fusha jonë, Torvjollë
Mori emërin, Domosdovë
Domosdovë, ata I thanë
Kur e pyetën, kapedanë
Do fitojmë, apo jo
Do fitojmë, me domosdo
Pas shumë vitesh, në harresë
Katundëplakut, për atë besë
Më në fundë, emërin ta ndërruan
Skënderbej, ta emërtuan
Skënderbeu dhe shpata e tijë
Mbetën për jetë, në historijë
Edhe këtu, në këto anë
Emrin përditë, me gojë ta zënë
Për gjurmët, që na ke lënë
Gurin, na e bëre, shkallë
Rrugën, për çdo brez, ke lanë
Shpellën, ku ndenje dhe vetë
Na e le, kujtim përjetë
Po disa, kuadro horrorë
Këtë vepër, shekullore
Deshën fare, ta shkatërrojnë
Në humnerë, poshtë ta lëshojnë

Por banorët në këto anë
E bllokuan e si lanë
Po demin ata e bënë
Gjysmën e shkallës, lanë në këmbë
Dhe atë po e mbajnë gjallë
Duke I vënë ndonjë arnë
Kjo vepër në origjinalë
është në muzeun, kombëtarë V.H

3
DY FSHATRAT MË MADHORË
QË KANË QËNË NË KËTË ZONË
KU KANË PATUR DHE DRANGONJ
Rrajca bashkë dhe katundëplaku
Si dy anë, të një oxhaku
Prej shekujsh, në krah qëndrojnë
Rrajcë e madhe, sot I thonë
Shumë e dua, rrajcën time
Se ka patur, nëna trime
Kanë lindur, djemë luanë
Të mëdhënjë, për çdo kohë,
Dhe kohën tonë
Nënë rrajcare, heroinë
Që lindi Shaban Allidrin
Atë drango, që pak e dinë

U ngjitën, me stan në malë
Në rryen, atje në lëndinë
Nëna bashkë, me djalin rrinë
Duke mjelë, bagëtinë
U nxi mali dhe vëndi sterrë
S’kishin pare këtë gjë kurrë ndonjëherë
Krahët e drurëve, mbi tokë bien
Dhe me forcë, lartë ngrihen
Kur djali, merrte frymë
Krahët e drurëve, përtokë u ngjitnë
Dhe vazhdonin, duke mjelë
Djali dhënëve, po ju këpuste gjinë
Kur e pa, djali I shkretë
Çfarë, po ndodhte, në të vërtetë
Kthehet drejtë, nënës vetë
Duke I folur, me të shpejtë
Nënë hallall, ma bëj ti gjinë
Se do të iki, unë atje
Tek mali, ku retë nxinë
Se Kulçedra, do të na përpinë
Edhe iku, si shigjetë
E u futë, drejtë tek retë
Nuk vonuan, pak minuta
Dhe filluan, shkreptëtimat
Gjithë ditën dhe natën bashkë

Nuk pushuan, asnjë çastë
Deri, në të gëdhirë
Vëndi sterrë dhe krejtë I nxirë
Që nga ajo ditë e mallkuar
Nëna mbeti e dëshpëruar
Kurrë si erdhi, asajë djali
Gjithë jetën e brejti malli
Të gjithë fshati, I shkojnë pranë
Nënës, I japin kurajë
Ajo, ishë e pikëlluar
Për djalin, që I kish ikë përduar
Dhe mbeti, duke thënë
Fjalën, që I kish ngjirrë zënë
Shabani iku, Shabani iku
Dhe mali, e mori emërin, shebeniku
Nënë rrajcare Luaneshë
Drango lindi, kjo burrëneshë
Shaban e pati, emërin djali
Shebenik e mori mali
Shebenik, vëndi rrajcarëve
Vëndi trimit I të parëve
Shebenik, themi gjithmonë
Krenaria e rrajcës tonë
Dy drangonj, pati rrajca
Shaban Allidri dhe Nazif Hana

Njëri fluturoj mbi Re
Emërin la mbi mal
Tjetëri drejtues në minjerë
Mbeti lapidar
Të tillë djem si këta
Nënat lindin rrallë
Për rrajcën janë legjenda
Ne ndihemi krenarë V.H

4
YMER BOXHA, BESNIKU I RRALLË
RRAJCËN E BËRE ME FAMË
Rrajca ime ke lanë namë
Për bijët e tu me famë
Edhe në kohën e Istikamit
Rrajcarët, ishin të namit
Kur, kundështarët e Sulltanit
Donin, ta rrëzonin, prej fronit
Kishin bërë, një maskaradë
Në të gjithë, turqinë anë e mbanë
Po dhe në vëndet, ballkanë
Që turqia, I kishte zanë
Kishin veshur, si ushtarë
Njerzit e tyre, kundërshtarë
Kryepleqëve, ata ju venë

Dhe mbi kokë, ju vënë dyfeknë
Dhe I kërcënojnë, duke u thënë
Firmos këtu, se, nuk e dua babanë
Po ç’të bënin, ata të shkretët
Firmë vunë, me pahir
Se I vriste, ai qafir
Kur ky lajmë, shkoj tek Sulltani
Se kryepleqtë, nga çdo anë
Nuk të duan, ty më për babë
Po një tjetër, do të ngrenë në frontë
Ai, urdhëronë, menjëherë
Që të gjithë, këta firmëtarë
Të ekzekutohen, me pushkatarë
Në kazanë e Ohërit pranë
Mbledhin kryepleqtë, nga çdo anë
I kaluan, të gjithë, me radhë
Për firmat, që kishin vënë
Se nuk e donin, babanë
Kur erdhi, në radhë rrajcari
Në këmbë ngrihet, gjenerali
Dhe e pyeti, duke thënë
Ti je Ymer Boxhë rrajcari
Ti je ymer Boxha vetë
kur kam kaluar me asqerë
Ti për ne, there dhe qetë

Na ke bërë, të madhin nder
Duke, na respektuar
Një drekë të madhe
Për ne, ke shtuar
Pritjen nuk e bëra unë
E bëri, gjithë ai, katundë
Mikpritjen, kemi zakon
Kur na vjen, miku në derë
Ashtu, I presim përherë
Për krimin, që kini bërë
Ti, bashkë me këta të tërë
Vetëm ty, jetën ta fal
Se, u tregove bujar
Jetën, vetëm nuk e dua
Këta, janë të njëjtë si mua
Ne, të gjithë, babën e duam
Po, ata, na kërcënuan
Asqerët, na shtrinë, përtokë
Dyfegun, na vunë, mbi kokë
E do babën, thuaj, nuk e dua
Vendos, firmën këtu tek mua
Kur dëgjuan, këto fjalë
Gjeneralët, u ngritën në këmbë
Dhe e shikojnë, drejtë e në sy
Ç’janë këto fjalë, që po thotë ky

Një general e pyet si kotë
Se a beson, ti në zot
Ymeri, fjalë I kthen
Zotin e kam, mbi kokë
Këmbët, I kam, vënë në tokë
Në qoftë, se një fjalë,
Nuk është e vërtetë
Unë e paguaj, me jetë
Dhe I kthejnë, të gjithë me radhë
Të gjithë thanë të njëjtat fjalë
Ne babën, të gjithë e duam
Po ata, na kërcënuan
Edhe ju, po të kishit qënë
Të njëjtën, gjë, do të kishit bërë
Ky moment dhe ky gëzim
Erdhi vetëm, nga një burrë trim
Për guximin e këtijë rrajcari, besnik
Të gjithëve, ju ngeli, fjala në grykë
Sepse tha, një të vërtetë
Shpëtoj, trqind e dymbëdhjetë jetë
Lajmi shkoj, si vetëtimë
Dhe qindra mijë, të tjerë
Anë e mbanë, në tërë turqinë
Që do të ishin, ekzekutuar
Në qoftë se, ky burrë,

Nuk, do të kish treguar
Po vetëm, me faljen e tija,
Do të ish, mjaftuar
Për guximin e këtijë, arrnaut shqiptari
Që ishte, nga ballkani
U çudit dhe vetë Sulltani
Se ai vetë, kishte firmuar
Të gjithë, këta, për tu ekzekutuar
Dhe për të, ishte e rëndë
Të qëndronte, në atë vëndë
Në qoftë, se populli, vërtetë nuk e donte
Ai, vetë fronin, duhet, të lëshonte
Kjo mirësi, për atë njerëzinë
Erdhi , nga një, burrë trimë
Besnik e bujar I madh
Shpirtin detë e sa një malë
Për të shkruan, çdo rrajcar
Ymer Boxh, zëmër bujari
Besnik trm, ky burrë rrajcari
Sa vite, që kanë kaluar
Lavdinë tënde, të kanë shkruar
Për sa vite, do të ketë jetë
Ti, o, rrajcar i vërtetë
Do të mbetesh, si Legjendë V.H

5
RRAJCËS TONE, TË MREKULLUAR
KURRË , NDONJËHERË NUK I KANË MUNGUAR
BURRAT TRIMA DHE SHUMË TË ZGJUAR
Si ata, që na kanë thënë
Pasho Dashin dhe Isak Hana
Pa lënë kurrë, asnjëherë mënjanë
Isa Hoxhën dhe Ahmet Malë
Kur themi për Isanë
Bashkë me Alimin, të vëllanë
Kanë qënë dy burrat, më gjigandë
Që kjo zonë, ndonjëherë ka patë
Ku Isaj si gjuhëtar,deri më sot,
Është më I madhi rrajcar
Rreth viteve njëzet
Na krijohet, kot një sherrë
Në vëndin, bokërrimë
Ku ne ndanim, me kufinë
Me fshatin, që kishim fqinjë
Që shkonte, drejtë për luqinjë
Të ardhur, si mysafirë
Për një jetë, më të mirë
Në këtë fshat, tonin komshi
Ku kishin, bërë edhe shtëpi
Pas disa, vitesh kaluar

Një mëndje, kishin lakmuar
Që të ngriheshin, një ditë
Të na e spostonin kufijtë
Kishin marrë, dhe ca të parë
Dhe një tufë, me xhandarë
Dhe na e kishin spostuar
Shenjat që, ishin vizuar
Që kur fshatrat ishin krijuar
Rrajcës fjalë, I shkoj në vesh
Dhe u dyndën, si rrebesh
Burra gra e ç’kish të parë
Me sopata e me anxharë
Dyfegjet, mbështjellë me peshtemallë
Kur xhandarët, me ata të parë
Panë kaq shumë, banorë rrajcarë
Që po vinin, të akrruar
Me në ballë, burrat, trima e të zgjuar
Filluan, duke qëlluar
Mos I linin, për tu afruar
Po rrajca, ka pas vërtetë
Burra trima, si me pendë
Elez Çukun e Alim Hoxhën,
Hajdar Rira e Ali Dashë,
Qazim Tarushi e Bexhet Coka,
Nexhip , Sulë e Gani Bogdanë

E të tjerë, burra rrajcarë
Që u futën, si shigjetat
Dhe për kokë, ja flaknë dyfekat
Kap e lësho e përplas për tokë
I bënë xhandarët, një dorë
Bashkë, me ata të parë
Kufirin, ku kishte qënë
Prap e çuan, në atë vëndë
Dhe ja mbathën, nga syt këmbtë
Si ky rastë, që atëherë
Karriqotët, tepelenë
Më shqetësime, nuk na bënë
Por u sollën, si më parë
Si komshinj e fqinjët tanë
Rrajca gjithmonë, është krenuar
Me burra trima e të zgjuar
Ku u ngritën, në çdo anë
Për të çliruar, vatanë
Edhe këtu, në rrajcën tonë
Plotë burra, dolën për zotë
Që fshatin, ta organizojnë
Në çdo çetë e batalijonë
Siç ishin, drejtuesit e parë
Rakip e Beqo Karajë,
Hoxhë Bogdani ( Halit Bogdani) e Pasho Çollaku

Musa e Gani Bogdanë, me komisarin
Zekman Hana dhe në krye Sulë Baholli
Dhe Dhimitër Shuteriqi
Tek gjashtëlisat ku I thonë
Na formuan batalijonë
Që të gjithë ti organizojnë
Në këtë kohë dhe pak më parë
Të gjithë, burrat rrajcarë
Na ishin, shkruajtur me Ballë
Ku kishin, si komandant
Xhelo Allidrin këtë diplomat
Që bashkëpunonte, në të dy krahët
I armatosi, të gjithë fshatnë
I mbushi, të gjithë me armë
ku të gjithë, u kthyen e dolën partizanë
dhe me ballin, mbetën pak
Ku bëheshin, pesë a gjashtë
Bashkë me Xhelon bëheshin shtatë
Xhelo Allidri me Rakip Karajnë
Të dy ishin komandatë
Njëri me partinë, tjetëri me ballë
Një karvan, municion dhe armë
Ku, Xhelua I kishte marrë
Tek divizjoni gjermanë
Ja nxorën, brigadës parë

Në rryen, atje përmbi fshatë
Ku kalonte, për në veri
Ta çlironin edhe atje
Pa thënë , shumë rrajcarë të tjerë
Burra trima dhe djemë xhevahirë
Për Atdheun, bënë sakrificë
Ku dhe jetën dhanë një ditë

6
KEMI PATUR DIKUR MBRET
Edhe mbreti, kur ka qënë
Miq për kokë, rrajcarë ka bërë
Me ish, bashkfshatarin tonë
Ahmet Mala, I kanë thënë
Edhe kur, ai dezertoj
Motrat në rrajcë, I strehoj
Rrajca gjithmonë, ka shkolluar
Bijët e sajë, të talentuar
Atje ku shkollat, kanë qënë
Nëpër shtete, anë e mbanë
Një, ndër të tjerët, ka qënë
Oficer me gradë, të lartë
Rakip Hoxha biri I sajë
Dhe në fshatë, kur ai ka ardhë

Ka qënë zgjedhur, kryetar
Që drejtonte, të gjithë fshanë
Burrë I urtë dhe me shkollë
Me mëndje, tepër të hollë
Familjar, si çdo rrajcar
Zgjidhte hall, për çdo fshatar
Po disa spiunë tradhëtarë
Për inate personale
Kur pushtet, në dorë, kanë marrë
Ja kishin goditur planë
Pabesishtë, nga jeta e ndanë
Ku I kishin, zënë pusinë
Se gjoja, ky, po bën tradhëtinë
Ku I bënë, gjithë atë torturë
Mbrapa e vranë përmbi gurë
Trupin lidhur me litarë
E tërhoqën zëvarrë
Lidhur ashtu siç e patnë
E gozhduan, për xhamit, në fshatë
Ku e lanë, me ditë, me natë
Dhe tmerruan, të gjithë, fshatnë
Që aty, trupin e muarn
Dhe nuk dihet, ku e çuan
Mbas viteve, nëntëdhjetë
Kockat futur, në një thes

I lanë, tek shpella e skënderbeut
Nga vitet nëntëdhjetë
Shteti filloj, të hapë një dritë
Të zbulojë, këta kriminelë
Që për rrajcën, bënë një tmerrë
Burrit të urtë dhe të drejtë
Ja morën, të shtrenjtën jetë
Gjërat mbetën, ku filluan
Se sistemet, u ndërruan
Familjarët e tijë gjithmonë
Të drejtën e tija po e kërkojnë
Deri tani , asgjë s’ka dalë
Të qetësojnë,, këta familjarë V.H

7
NDËRGJEGJËSIMI I RRAJCARËVE
Të ngrihemi, more rrajcarë
Mos I lëmë, këta zagarë
Të na marrin, tokën, pyellin dhe malë
Por as dhe një fije barë
Se e kemi amanet
Prej gjysh-stërgjyshërve e prindërve tanë
Për këtë vend, na thonë rrajcarë
Rrajcarë dhe bijë rrajcarësh jemi
Këtë vend, amanet kemi

Për sa breza, do të jemi
Nuk ja lëshojmë, asnjë qeni
Mos dëgjoni, ca sorollopa
Që s’dihet, kush është, viçi
Dhe, kush është, lopa
Ca fytyra, të zeza sterrë
Që gjithmonë, kanë vjellur vrerë
Mos dëgjoni, këta horra
Ku gjithë jetën, kanë qënë si morra
Nuk kanë lënë punë e gjë pa bërë
Spiunllik e gjë pa thënë
E kanë trashëgim, këtë gjë dhe nuk e lanë
Të zes si sterra, duan të bëhen edhe historianë
Por i ziu të zinë ka në gjakë
E tjetër, s’mundë të bëjnë
Këta mjeranë, shpjirtë zes katranë
Që, si kanë lënë gjë, këtij fshati
Pa I bërë dhe pa I marrë
Deri sa I kanë shitur edhe vatanë
Pa I pyetur, pa ju thanë
Vetëm me votat, që ju kanë dhënë
Pabesinë, ju kanë bërë
Kush mundë, ta bëjnë historinë
Këta, që rrajcën, po e nxinë
Këta, që na shitën vatanë

Nuk kanë gjakë dhe sjanë rrajcarë
Nuk dihet, të jëmat, vallë nga I kanë marrë
Se Rrajcari I vertetë
Kurrë se shet, vadanin e vet
Historinë e rrajcës, mundë dhe duhet ta bëjnë
Njerëz me dinjitet dhe moral të lartë
Jo spiunë , servile, shitës e grabiqarë
Mashtrues e të pa fytyrë
Që s’kanë lënë gjë, pa u bërë
Këtyre njerëzve dhe këtij fshati
Ku vetëm, për të qënë në punë
Pranojnë, të bëjnë, çdo zullumë
Kanë vjedhur plot, katërqind e pesëdhjetë miljonë
Fond për fshatrat dhe komunën tonë
Dhe asnjë qindarkë, nuk shkoj, në destinacion
Por të gjitha, nga një dorë u morën
Dhe për çudi, deri tani, asgjë nuk ju thonë
Po kush, vallë tju thonë
Ata, që vetë i lëvrojnë
Dhe I vjedhin, pa I çuar fare, në destinacion
Vetëm, se emërin ju venë
Investime madhore, për rrajcën dhe skënderbenë
Po në fakt, çdo gjë në vëndë e lënë
Vetëm, se emërin I lakojnë
Se modern po e bëjnë, nga forma, që ka qënë

Po përsëri, ky njeri
Fshatarët, në bes, I ka ngranë
Ju mori votat dhe më pas ju shiti vatanë
Vetëm, me një fimë që ai ka vënë
Ka shitur, më shumë, se dyqindë hektarë
Tokë, Pyell edhe malë
Nuk dihet se sa ryshfet ka marrë
Për këtë punë, ky zullumqarë
Pronë prej shekujsh e rrajcarve
Trashëgim, prej të parëve
Ku dhe me sinore e kanë
Për çdo verë, shkojnë, dhe vënë stanë
Me këtë tokë, pyell dhe malë
Këta fshatarë, mbajnë frymën, gjallë
Punët, kur kanë një të parë
Ato, shkojnë, gjithmonë mbarë
Kur I pari, është zullumqarë
Dëmi, rëndon mbi të tërë
Shteti, pak vite më parë
Lëvron një fond suplementarë
Për kanalin e madh rrajcarë
Vepër e artë e të parëve
Nxjerrë, nga stërgjyshërit e baballarëve
Ku bukën, në shekuj , ju ka siguruar rrajcarve
Po përsëri, ky komunar

Ky që folëm, pak më parë
Ky rrufjani grabiqar
Këtë fondë, na e sabotoj
Për vete, desh ta gllabëroj
Investimin më madhor
Për kanalin shekullor
Deshi fare, ta shterojë
Drejtimin, tja ndryshojnë
Nga bërdheti, me tunel
Do ta nxirrte, në dhelprat
Ku do të bënte, një çentral
Për vete, ky grabiqar
Po banorët, rrajcarë
E ndalën dhe nuk e lanë
Por Investimi madhorë
Nuk ju erdhi, më në dorë
Përsëri, ky sabotator
Shkatërroj rrugën muze
Prishi shkallën, skënderbej
Pronat tona, shekullore
I ka dhënë, për peshore
Dora e zezë e bajlozore
Përsëri në punë kanë marrë
Me provojë si grabiqarë
Këshilltar sot në bashki

Ky hajdut bajloz I Zi
Kjo bashki e grabiqarëve
Pronat po ju merr rrajcarëve
Me një firmë zhgarravinë
U mori, gjithë trashëgimninë
Por ajo e mohonë
Zhgarravinën, se kam vënë
Po ka, një dokumëntë
Që vrtetonë , dorëzinë
Ku ka bërë, një zhgarravinë
Le të thotë, çfar të dojë
Këtë gjë, s’mundë ta mohojnë
Se është, dokumet zyrtar
Dhe gjëndet, në çdo sirtar
Ku e kanë dhe shumë rrajcarë
Dhe të tjerë, kanë për ta marrë
Këtë dokumentin zullumqarë
Ku dora e zezë dhe e tharë
Tmerrin ka bërë, për këta fshatarë
Bukën e gojës ju ka marrë
Ç’të bëjnë, tani rrajcarët e shkretë
Pronën, na e rrëmbeu përjetë
Kryetarja, me të tjerë
ku janë, të lidhur zinxhirë
Që nga rrajca, në Tiranë

Kjo firmë e vulë ka vënë
Tjetëri, ka bërë ABC- në
Njëri e ka tjetërsuar
Dhe mbrapa, e ka hipotekuar
Tjetëri e ka aprovuar
Të gjithë këta grabiqarë
Kanë edhe një të parë
Ky që është kryehajduti
Që rri strukur por si stuci
Se pak po të lëvizë
Të gjithë vëndin e bën pis
Këtë pis këtë kryegrabiqar
E njeh mirë çdo rrajcar
Këtë bukshkelurin e pa besë
Këtë morrac, shallvare zinë
Të gjithë rrajcarët e dinë
Përveç pronës, që na grabiti
Po na ngordh edhe bagëtinë
Dora e zezë dhe mizore
Shkatërroj, qindra milionë
Rrënjë, bimë mjeksore
Po dhe dhjetra mijra të tjera
Bimë me rrënjë dhe dëllënja
Që fshatrat, kishin pasurinë
dhe me buk, mbanin shtëpinë

Këtë masakër e barbari
E bëri veç një njeri
Ai quhet morrac shallëvare zi
Na shkatërruan, të gjithë, këtë pronë
E gjithë lëndina jonë
Tani duan, ta pyllëzojnë,
Ta ferrëzojnë , ta murrizojnë
Ku zoti e bëri lëndinë
Për njerzit e për bagëtinë
Po kryetarja, futi kushurinë
Që I bëri, shkatërrimnë
Vetëm, që ta përvetësojnë
Për vete, ta gllabërojnë
Dhe kërkon, të jetë përsëri
Kryetare në bashki
Por rrajcarët, I njohën mirë
Këta llustraxhinjtë e lëpirë
Tani populli e di mirë
Se kush janë, këta xhevahirë
Rrajcarët, I panë vetë
Se kush ishin, këta dorëzestë
Këta, tradhëtarët e pa besë
Që na shitën, pronat, pyellin dhe malë
Vetëm se ryshfet, donin për të marrë
Kryetarja, bashkë me kushurinë

Na e shkatërruan, të gjithë këtë lëndinë
Ku ne, të dy fshatrat, mbarshtronim blektorinë
Ku bashkëpronarë, me këta grabiqarë
Janë edhe këta, fundurinat rrajcarë
Pranda, ju rrajcarë dhe fshatrat e tjerë
Kur, ta jepni votën, ta mendoni, mirë
Se janë lajkatarë, këta zëmër zinjtë
Ju japin pesë lek, tju duken të mirë
Mbrapa do tju hanë,me gjithë pasurinë
Sepse janë shpirtë zes, janë edhe katilë
Sikurse po e vuan, I gjithë fshati imë
Në qoftë se një ditë, do të ketë shtet
Do ta shikoni, me sy dhe veshë vetë
Se çfarë kanë bërë këta dorë zestë
Se sa kanë vjedhur,e ku e kanë çuar
Këta drejtuesit tanë, që na janë tërbuar
Se sa kanë vjedhur,dhe sa kanë grabitur
Sa ryshfet kanë marrë, për ato që kanë shitur
Se ku I kanë çuar, e ku I kanë futur
Në ndonjë, bankë I kanë
Apo, në ndonjë shpëll, I mbajnë
Këtë gjë me gojë, vetë do ta tregojnë
Se nuk kanë, ku të venë, nuk kanë, ku të shkojnë
Çdo gjë, është e rregjistruar, me ditë dhe me datë
Le të mendohen, sa të vijnë ai sahatë V.H

8
PETICIONI
Skënderbegas e Rrajcarë
Plot, nëntëqind e nëntëmbëdhjetë, firmëtarë
Kërkojmë, të drejtën, tonë
Qeverisë, I bëmë, peticionë
Por ajo, nuk reagoj, fare
Për këto, ankesat, rrajcare
Mëndja, na rri, në një pikë
Grabitja, vazhdon, çdo ditë
Nuk është një, ky zullumqar
Këta, janë një, armatë e tërë
Nuk po na lënë, pronë,pyell e mal
S’po na lënë, burim e mineral
Biznes, pa shtrydhur e pa I marrë
Deri në pesmijë, euro, apo dollar
Për çdo tridhjetë, ditë, që muajt kanë
E, si mundë, të zgjidhet, ankesa jonë
Kur ky, kryehajdut, I madh
Ka grabitur, të gjithë, këtë zonë
Që s’ka ndodhur, kurrë, ndonjëherë, më parë
Sa pushtues, kanë shkelur e sa barbarë
E çfar ti themi , ne qeverisë
Kur, zhurmuesin e bën, të gjithë ky pis

Ku prej një viti, me gjithë beharë
Në këmbë, janë ngritur, skënderbegas e rrajcarë
Se zullum, të madh, na kanë bërë
Pronat tona , shekullore
Po na i marrin, sot prej dore
Janë një grup, këta hajvanë
Që pikë, mëshire, nuk kanë
Tokën, që e kishim, lënë, lëndinë
Për të mbarshtruar, blektorinë
Krejtë, të gjithë, na e shkatërruan
Me traktorë, na e punuan
Vëndin, të gjithë e nxinë
Dhe e kthyen, në shkretëtirë
Dhe ujin, që kishim, për bagëtinë
Na I bënë, izolimë
Bimët që qenë në këto anë
I shkulën dhe I grabitën, këta hajvanë
Dhe në vëndin e tyre, ferra kanë vënë
E çfar të bëjnë, banorët e shkretë
Ku ta kërkojnë, këtë të drejtë
Ku të gjithë, hajdutët, janë pushtetarë
Atë që mendon, se është më I miri
Ai, është më matrapazë, dhe më hajvanë
Që moti, hajduti, të hante, qetë e parmëndës
Në dyjavë, majë

Kurse tani, këta, të hanë
Fshatin, me gjithë fshatarë
Bashkë, me fushë dhe me mal,
Pa pyetur, për dimër, apo beharë
E ç’të bëjnë, rrajcarët e shkretë
Ku gjermani, fantazmë, zbriti, si hije nga retë
Dhe u grabiti, pronën e vetë
Ku, stërgjyshërit e tyre, ja kanë lanë
Pa ditur, se një ditë , do tja grabitin,
Këta maskaranjtë V.H

9
DEPUTETËT, TË ZGJEDHURIT TANË
Kanë vite, me sy s’na panë
Nuk ju mori , pak ai mallë
Të takoheni, me këta fshatarë
Sa hall, të madh, ata kanë
Prap, tek ju mëndjen e kanë
Se jeni, njeri me famë
Rrallë gjëndeni në këto anë
Tju kemi , ju me shëndenë
Se fshatarët prap, aty do të jenë
Dëm të madh ju kanë bërë
Ju grabitën tokën arë
Nëpër shekuj janë pronarë

Lëndinën ju shkatërruan
Malin, të gjithë ju izoluan
Bagëtitë, në rrugë, ju lanë
Pa ushqim, për ujë u thanë
Si nuk erdhët, more të uruar
Njëherë, fshatarët, për ti takuar
Këtë hall të madh, që ata kanë
Tju kishit, thënë edhe ju një fjalë
Mbase, diçka do të kish ndryshuar
Dëmi, nuk do të ishë, kaq I zmadhuar
Sa, do të duhen, vite të tëra
Vëndi , për tu riparuar
Ku një pjesë, do të ngelet përherë
Shkretëtirë, dimër e verë
Ju, duhet, ta kishit bllokuar
Këtë firmë, të sajuar
Nga, pushtetarë grabiqarë
Sa rrjet, I madh , na janë bërë
Nuk dihet, kë, kanë të parë
Ku edhe ti, nuk na ke ardhë
Të takosh, këta hallexhinjtë
Fshatarët , bujqit dhe barinjtë
Që, me qef e kanë pasë
Kur votën , ty ta kanë dhanë
Deputet, të madh, të bënë

Por ti, nuk I pe , se a janë gjallë
E jo, tju zgjidhje, punë dhe hallë
Nuk të vëmë edhe shumë fajë
Se ti, ligjet, I ke bërë
Kur të vijnë, ato në këto anë
Hajdutët, do të kenë bërë, hatanë
Me ferra, do ti kenë zanë
Pronat tona, me gjithë malë
Ligji ytë , ska ku ti zëjë
Do të duhet, ligj I ri
Por, nuk dimë, a do të jesh ti
Të kërkosh, votat përsëri
Se të parat, ikën shkuan
Dëme të mëdha, ne na u shkaktuan
Të zgjedhurit tanë , nuk, na u afëruan
Vetëm të na kishin parë
Se, hajdutëve , s’ju dilnin ballë
I kanë shokë, hatrin ju mbajnë
Ndofta bashkë e gjuajn gjahun
Dhe në fund, të gjithë e ndajnë
Fshatarve, letrat t’ju lënë
Të vijnë vërdall, po s’patën punë,
Se gjahun, të tjerë e zunë
Ishalla, këtë herë,
Do të na vijnë, drejtues, të tjerë

Të na e zgjedhin edhe ne hallë
Të mos vijmë më vërdallë
Për pronën që kemi vetë
Na e njeh ligji dhe kushtetuta,
Por e shkelin këta hajduta
Ishalla drejtuesit e tjerë
Do të bëjnë ligje, të arrirë
Ku, mos i krijojnë, më mundësinë
Që hajdutët të bëjë kërrdinë
Ta bëjnë, ligjin, ashtu siç duhet
Që hajduti, mos ketë, ku të kruhet
Të vijnë, vërdallë e mos gjejnë, brimë
Ta ndërrojnë, vëndin me minë. V.H

10
GUR KUFIRI , MBETI GJITHMONË
SHËNJË NDARSE , PËR RRAJCËN TONË
Nga gur kokli në qafthanë
Boka , maja shebenik e rreth vërdallë
Megjith pjesën përmatanë
Që kufiri, na ka zanë
Ku shtrihen, qindra hektare,
Tokë, pyell edhe malë
Ky sinor, është vëndë rrajcarë
Për të jetën e kanë dhanë
Burrat e djemtë rrajcarë

Në fushë kokli, janë vrarë
Burrat e djemtë Rrajcarë
Me në krye Shaban Miftarë
Në Shebenik e në maja
Burrat e djemtë rrajcarë
Me në krye Dash Belanë
Kjo nëntëqind e trembëdhjeta
Bëri, shumë të pa drejta
Na coptoj, tokën amë
Pronat tona, përmes na I ndanë
Gjysmën, na e lanë, përmatanë
Që kufiri, na e ka zënë
Po edhe lëndina e rrajcës
Masakra e njëzet e katrës
U bë, me majën e thikës
Dhe tehun e sopatës
Ku u prenë dhe u vranë
Burrat dhe djemtë rrajcarë
Dhe lëndinën, kurrë se lanë
Rrajca ka patur gjithmonë
Trima, që kanë mbrojtur, sinorë
Asnjëherë, s’ka ngarë, kërkënd
Por në qafë, na kanë rënë
Kësajë masakre, barbare
Bërë, në tokat e rrajcarëve

Që, të mos, harrohet fare
Fshati, I ka kushtuar, një valle
Valle e thikave, asajë I thonë
Ndaj e kërcejmë, ne gjithmonë
Të rënët në këtë betejë
I përkujtojmë, gjithmonë, me nder
Ndaj, kërcejnë, burrat rrajcarë
Njëri me tjetërin, ballë për ballë
Si gjelat, kur njri tjetërin, duan të hanë
Gjysh-stërgjyshërit e prindërit tanë
Këtë valle, në mëndje, na e kanë lënë
Në çdo Festë, dasmë a sebet
Kjo valle, kërcehet me dert
Se e kemi amanet
Për nderimin e të parëve tanë
Që jetën e dhanë
Po lëndinën, kurrë, nuk e lanë
Kjo lëndinë e lënë amanet
Gjysh-stërgjyshi e brez më brez
Ruajeni, Ruajeni këtë vëndë
Se gjithmonë, janë sulur qëntë
Fjala, ruajeni, amanet
Kishte peshën, sa një det
Dhe u bë, emër I vërtetë
Sot të gjithë, ndihemi krenarë

Me emërin, rryeni rrajcarë V.H
11
SKËNDERBEJ E RRAJCA IME
Burra gra, djemë dhe vajza trime
Mos, harroni, vëndin tuaj
Atje ku, ju ka rënë koka
Shumë e rëndë, peshon toka
Vëndin e të parëve, tanë
Ku për këtë vend dhe jetën dhanë
Duke e larë, me gjakun e tyre, qelibarë
Ju rrajcarë, kudo që jini
Nga vëndëlindja, sytë I ktheni
Se kanë dale, ca kusarë
Vëndin tone, për të na e marrë
Gjakut të të rënëve, po I vënë këmbën
Nënave, po ju thyejn, zemrën
Ngado shkoni e kudo vini
Mëndjen, të kthiellët, ta kini
Sepse nesër, do të jetë vonë
Rrajcën tonë, do ta kujtojmë
Se këta, kusarë barbarë
Janë edhe grabiqarë
Nuk po pyesin, për rrajcarin
Duan tokën, pyellin, malin, të na e marrin
Këta, hajdutë e shpirt, zinjtë

Po na e ngordhin edhe bagëtitë
Çdo pronë, tonën, po na e shtetëzojnë
Për vete, ta gllabërojnë
Ku kanë gjetur, ca sekserë
Fytyrë blozë e zemër sterrë
Që po futen, në çdo parcelë
Pronë, prej shekujsh e rrajcarëve
Po meret, prej grabiqarve
Janë me poste, të larta , shtetërore
Ky grupi, I hajdutorëve
Kanë edhe një kryehajdut
Që rri strukur, por si struc
Ne si rrajcarë, I kemi votuar
Këta zagarë, të tërbuar
Këta, bukëshkelurit, grabiqarë
Që sot, nuk po na lënë, gjë
Pa na e grabitur, e pa na e marrë
Edhe pyellin, po na e djegin,
Po I vënë zjarrë
Që s’ka ndodhur, kurrë më parë
Dhe vetë, duan të hiqen, si shpëtimtarë
Këtë e bëjnë, të marrin, ndonjë fondë
Suplementarë
Të hapin dhe ndonjë rrugë,
Të bëjnë, ndonjë zullumë,

Të grabitin edhe drunë,
Janë një grup, këta banditë
Këto plane, bëjnë çdo ditë
Të grabitin, pyell dhe mal
Të grabitin, tokën arë
Çdo burim dhe mineralë
Duan të bëhen bajraktarë
Pa ja ditur, për të tjerë
Që duan, ti lënë të mjerë
Duke I xhveshur, nga çdo pronë
Këta banorët, autoktonë.
Po ç’far kërkojnë, në pronat tona !
Që futen, fshehur, ca si horra ?!
Ca, Dekanë dhe Rektora ?
Si, Spiro Drushka dhe Mynyr Kona !
Që nënshkruajnë marrveshje
Me Barjam Kullolla ?
Që hanë e pinë dhe hedhin valle !
Pa pyetur fare, botën rrajcare
Po çfar kërkojnë, këta, mjeranë ?
Se ne jemi, në pronën tone !
Gjysh-stërgjyshërit dhe prindërit tanë,
Na, e kanë lanë
Po ju zotrinj, kapedanë, kush jua ka lanë ?
Se nga rrajca ju, nuk kini patur

As, nënën dhe as, babanë !
Nuk e dime, kush e ka shitur,kush e ka dhanë ?
Mos vallë, kanë qënë, Bullgarë, gjermanë, apo Italjanë ?!
Se ata kanë qënë, dikur në këto anë!
Por jo si bujq, blektorë, apo tregëtarë !
Por, si xhelatë e si barbarë !
Por edhe ata, prone nuk patnë?
Sepse, ligji, shtatëmi e pesqindë e nji,
Ishte akoma I pa dale?
Mos vallë edhe këta,
Që në qafë, na kanë ranë !
Duan të njihen pronarë ?
Se pak, të tjerë, na kanë dale !
Kush I zi e kush I bardhë?
Kush rrugaç e kush i përdalë !
Shfytëzojnë pushtetin, që kanë
Për të grabitur, këta Fshatarë
Që s’kanë, mbështetje e s’kanë anë
Kur vjen koha, për tju marrë votat
Ju shkojnë, të gjithëve pranë!
Por, sa ju marrin votat,
E më, nuk I shikon fare,
Për katër vjet, në këto anë
Le të keshë, çfar të duash
Problem, apo hallë

Ishalla, me gjithë shtëpi
Nuk të paskan marrë
Se rrajca dhe skënderbeu
Gjithmonë, përfaqësuesit
Jabanxhinjë, I kanë pas,
Por, jo vetem jabanxhinjë
Por edhe batakçinjë, na kanë dalë
Sepse, bashkëhajdutë, në vjedhjen e pronave
Të rrajcarëve edhe ata janë,
Po zotin, ju kemi lënë
Që asnjë, nga këta zullumqarë
Mos e lëjnë, në këmbë
Dhe mallkimi, I rrajcarëve, ti zërë
E në të sëmës, ti çojë të tërë V.H

12
TI TOKA E VJETËR RRAJCARE
Shumë here, je djegur dhe zhuritur
Bashkë me bijët, që ke rritur
Po përsëri, je lindur, rritur e burrëruar
Po shkëlqen e ndrit, siç ke ndriçuar
Po nuk po të ndahen ty.
Të janë qepur, si shushunjat
Këta dinosauer
Po mbaju ti fort, se ke pranë

Bijët e tu rrajcarë
Amanenë e gjysh-stërgjyshërve
Dhe prindërve tanë
Me gojë, na e kanë lanë
Mbrojeni fort, këtë vëndë
Se gjithmonë, janë sulur qëntë
Ti moj treva, jonë rrajcare
Nuk peshohesh, kurrë me pare
Ndaj, të janë sulur, si zagarët
Mashtruesit, hajdutët dhe grabiqarët
Amanenë e të parëve, tanë
Mos e lëmë, kurrë mënjanë
Krenarë, për vëndin që kemi
Mos ja lëshojmë, asnjë qeni
Të bashkohemi, o, rrajcarë
Ashtu si të parët tanë
Që jetën e dhanë
Dhe rryenin, nuk e lanë
Rrajcarë dhe rrajcare, kudo jini
Mëndje, të ndritur të kini
Gjithmonë, pranë rrajcës të jemi
Duhet, të ndihemi gjithmonë
Krenarë, për rrajcën tonë
Pas demerit, erdhi një verë
Ku na dolën, ca përlerë

Dolën ca, soj sorollopi
Që s’dihet, nga I nxori gopi
Që lëndinën, tonë, duan të na e marrin
Po, më pare, ta bëjnë mirë, planin
Kurrë, mos e nënvleftësoni , rrajcarin
Pasardhës trashëgimtarin
Që prej shekujsh, jeton në këto anë
Këtë vend , njeh për vadanë
Rrajca jonë, mbetesh e madhe
Ke vërtetë, probleme dhe halle
Po ky hall, që tani të ka zënë
E ke nga ata, që bukën, ta kanë ngrënë
Dhe e kanë shkelur, me këmbë
Po ishalla, sa më shpejt, ajo ti zërë V.H

13
FORMËN E SAJA SI E KA PATË
RRAJCA JONË E BEGATË.
Formën tënde, siç e ke patë
Ku shtrihesh, gjërë e gjatë
Me fushë, me kodër
Me breg e me malë
Me prrua , me lumë e me zallë
Me kufitarë, në çdo krah
Bijët e tu të shtrenjtë rrajcarë

Formën tënde origjinalë
Dhe në bakërr ta kanë bërë
Tek kadastra ta kanë lënë
Ishalla nuk ta kanë marrë
Këta hajdutë dhe grabiqarë
Që sistemi, I ka ngjallë
Janë bërë, si deti me dallgë
Po ju ruajte dallgës parë
Tjetra mbrapa , të ka marrë
Të ka shkulur, me gjithë rrënjë V.H

14
RRAJCA JONË , MOJ HALLE MADHE
NËPËR SHEKUJ, SI GJIGANDE
Tmerre sytë, moj, të kanë parë
Të kanë shkelur, të kanë vrarë
Të kanë djegur, këta barbarë
Pas nëntëqindës, e deri, në dyzet e katnë
Tre herë ty, moj ta vunë zjarrë
Bijët e tu, të pa harruar
Gra, fëmijë e të moshuar
Me synjitë, ti kanë shpuar
Dhe në zjarr, ti kanë përcëlluar
Dhe ata, që mbetën gjallë
Tmerret, me sy vetë I panë

Për këta njerëz, që të mbetnë
U bë tmerr, e përmbi tmerrë
Sa njerzit, që ju vranë
Por pa bukë, pa shtëpi I lanë
Pasuritë ja plaçkitën
Bagëtitë ja grabitën
Tokën arë, pyllë dhe malë
Qe veç gjëja, që na lanë
Dhe atje, pa gjë se lanë
Pyellin që kishim, më pranë
Dhe atijë, na I vunë zjarrë
Mali I çukës, sot I thanë
Nga viti, dyzet e katër
E deri në vitin nëntëdhjetë
U bëmë edhe ne, me shtetë
Na, u ndaluan, barbarit
Që armiqtë bënin çdo ditë
Çdo gjë filloj, nga e para
Filloj puna, që nga aja
U hapën, kudo shkollat e para
Në qytete edhe në fshatra
Kur ne qemë, analfabetë
U bëmë dhe me universitet
Mjeksia nuk njihej fare
U bëmë edhe me spitale

U zhduk pisha dhe kandili
Se u bë, elektrifikimi
Kur ne s’dinim, ç’ishte llamba
Bëmë hidroçentrale, gjiganda
U mbush vëndi, plot me drita
Me uzina dhe fabrika
U bënë rrugë,porte dhe pallate
Hekurudha dhe kombinate
Punë kishte, për të gjithë
Kishte rregull , diciplinë
I gjithë vëndi, krejt ndryshoj
Në çdo kantjer, populli punonte
Nga një vëndë, që shkelej çdo ditë
U bë shtet, formoj ushtrinë
Në çdo cep, fortifikimë
Depot plot, me armatim
Sguxonte kush, të prek kufijtë
E fundit ishte, bujqësia
Por edhe ajo, u bë më e mira
Jeta filloj, të lulëzonte
Kishte vënde, që çalonte
Dhe atje, pati të meta
U bënë gjëra, të pa drejta
Lufta e këlasave, I thonë
Që tmerret, bënë, me të, ca horrë

Gjysmën e popullit, armik e bënë
Dhe në shtetin, tonë të mirë
Kishte plot, zyrtarë qafirë
Shpjirtë zinj, dhe katilë
Që të gjithë, njerzit e drejtë
Nëpër burgje, ju shkrinë jetnë
Pa thënë, mijra të tjerë
Që I zhdukën, pa mëshirë
Mbas viteve nëntëdhjetë
Një system tjetër troketë
E ashtu quajtura, demokraci
Që ka qënë, tmerri më I zi
Djersën, që kishim harxhuar
Në kooperativë, duke punuar
Ishim, kooperativë e lartë
Kishim mbledhur, buxhet të madh
Të gjitha, këto para, që patmë
Na e grabitën, veç ata
Që na bënin, ne çdo ditë
Bilancet dhe llogaritë
Popullin e lanë, të gjithë në rrugë
Pa kripë, pa gjellë e pa bukë
Çfar të bënin, më rrajcarët
Lekët ja vodhën, këta zyrtarët
Djersa e tyre, ju shkoj kotë

Po s’kishin, ç’të hanin sotë
Dhe vunë jetën, në rrëzik
Kaluan, përtejë kufijtë
U futën, në maqedoni
Në shtetin,, me ne komshi
Buka të çon, ku nuk e prêt
Thoshin prindërit, tanë të shtrenjtë
Gjithë ditën, nëpër ato fshatra
Punonin, nëpër tokën arë
Dhe ktheheshin, për çdo natë
Me nga një çantë, vetëm buk thatë
Të hanin, të gjithë familjarët
Ku plot, familje rrajcare
Të mbeturëa, në rrugë të madhe
Pa të ardhura, financiare
Pa buk, I kishin shtëpitë
Vetë, si , kishin mundësitë
Çonin andejë, veç fëmijët
Të moshës, dhjetë – dymbëdhjetë vjeç
Fati për ta, qe I zymtë
Kur po ktheheshin, për tek shtëpitë
Mbasi kishin, punuar gjith ditnë
Me buk në krahë për të tjerët
Atje pranë ku ndajnë kufijtë
Djemeve të vegjël, ju kishin zënë pritë

Dhe I vranë, I barbaruan
Mbi trupin e tyre, ç’far nuk punuan
Këta ushtarët maqedonë
Më barbarët në rajonë
Vrasjet vazhdonin, për ç’do ditë
Kur ktheheshin, ju zinin pritë
Trembëdhjetë, djemë na I vranë
Tridhjetë e nëntë, me plagë I bënë
Të gjithë, djemë të mitur rrajcarë
Nënave, zemrat, plagë ja lanë
Njëzet e tetë vjet, kanë kaluar
Sa qeveri, janë ndërruar
Sa parlamente, janë votuar
Asnjëherë, s’kanë thënë një fjalë
Për kaq shumë, djemë, të mitur rrajcarë
Që barbarishtë, ne, na janë vrarë
Të gjithë, bijë nënash, këta kanë qënë
Si nuk dolën , njëherë, këta pushtetarë
T’ju gjendeshin pranë, njerzve me kaq hallë
T’ju lehtësonin pak, dhimbjen që ata kanë
Se nga zyrtarë, të këtijë shteti
Na u bë ne, sot, I gjithë ky tmerri
Se ata u bënë, të gjithë hajdutë
Dhe na lanë ne, popullin pa bukë
Djersën që ne, kishim derdhur vetë

Sot na e grabitën, të gjithë këta qentë
Ku sot të gjithë, me votat tona
Na, u bënë miljarderë, të gjithë këta horra
S’do tja dinë më, për as’një njeri
Se a kanë buk, e se kanë shtëpi
I hapin sytë, por si ata katë
Të të grabitin, ç’far të të zanë
Pa ja ditur më, kurrë për të tjirë
Ku nuk kanë vetë, asnjë pikë mëshirë
Ti hanë qetë, duke mbjell në arë
Nuk janë veç hajdutë, janë dhe grabiqarë
Kur ju duhen votat, vijnë, për ti marrë
Janë, po të njëjtët, po ata, langollarë
Nuk të lënë, gënjështër, lajkë, pa të bërë
Por janë po ata, të njëjtët zagarë
Që, të kanë, mashtruar, dhe herën e parë
Janë të pa fytyrë, këta maskaranjtë V.H

15
MËSUESIT E A B C -së TË SHQIPES TË PRERË NË MES
S’kanë munguar, asnjëherë
Burrat e rrajcës, me vlerë
Që nga ata, të gjuhës shqipe
Dhe abetares, në vite

Burrat e rrallë, si Destan Hana
Rrall I lindin, këto nëna
Gjuhëtar, për gjuhën shqipe
Ishte edhe ai , në ato vite
Regjimi , në atë kohë
E zbuloj, burrin e gjorë
Dyjavë tortura, I bënë në Vlorë
Deri sa ju mbeti, në dorë
Po edhe të tjerë, rrajcarë
Gjurmë kanë lënë, në këto anë
Ku ishte, mësuesi I parë
Ahmit Allidri, ky legjendarë
Rrajcarëve, ju solli Abetarë
Shtëpi, më shtëpi e derë, më derë
Bashkë, me rrajcarë të tjerë
Ju mësuan A B C- në
Në fillim, ish fillikatë
Mbrapa, bëri një armatë
I përhapën, në çdo fshat
Shkronjat, që kemi, dhe sot V.H

16
TI MOJ LËNDINA RRAJCARE
Sot, na mblodhe të gjithë valle
Tokë e vjetër e të parëve tanë

Që trashëgim, na e kanë lënë
Si pasardhës dhe bijë Rrajcarë
Që jetojmë, në këto anë
Ju bëjmë thirrje, ju pushtetarë
Ju, bukshkelur, grabiqarë
Që sapo merrni, votën, tonë
E më fytyrën, nuk ju shikojmë
Por me emërin tuaj, na vinë të tjerë
Që spo na lënë gjë, pa na bërë
Po na e Rrëmbejnë, pronën të tërë
Sipas formulës, që ju vetë, ju kini dhënë
Dhe vetë rrini, large, sikur nuk dini, asgjënë
Kujtë do tja hidhni ju, more kopiiil
Por populli I rrajcës, ju di mirë
Se kush jeni ju, more qafirë
Ju hajdutët e pa mëshirë
Ju more, viçat e pa Lëpirë
Nuk po pyesin, fare më për këta fshatarë
Që nuk kanë buk, për të ngrënë
Se ja vodhët ju, more hajvanë
Po ku të shkojnë e të ankojnë
Të drejtën e tyre të kërkojnë
Këtë gjë, ata e dinë mirë
Se këta, janë me pushtet
Aq, sa mashtrojnë edhe qeverinë

Çdo gjë , një ditë, do të dalë
Për këta, zullumqarët tanë
Që shfytëzojnë, postet që kanë
Duke, mos na lënë, prone, pa na e marrë
Por rrajcarët, kurrë, s’kanë për ti falë
Në tokën e të parëve tanë
Që trashëgim, na e kanë lënë
Jemi zot, jemi Luanë
Për sa breza, do të jemi
Amanet, këtë vend, do ta kemi
Sepse rrajca, ka shumë, trima
Kur them trima, vertetë, trima
Por, ka edhe pak, spiunë
Fytyrë zes, zëmër blozë, e të pa besë
Që shesin vatanin, për një vezë
Po ka edhe ca servila
Që po nuk patën Interes
Nuk të thonë, as mimëngjes
Nga fryn era e kthejnë gunën
Që, asnjëherë, mos e humbin punën
Sa parti , që kanë dalë
Tek të gjitha, I ke Antarë
Tesrat e çdo partie, në xhep I mbajnë
Kush parti e merr pushtetin
Prap atje I ke zyrtarë

Të gjithë këta, më maskaranjtë
Për këta, servilë, spiunë e sekserë
Këta, horrat e përlerë
Rrajcarët, nuk kanë pyetur,
Dhe nuk pyesin, asnjëherë
Sepse, këta, bëjnë zananë
Që prindërit e tyre ju kanë lënë V.H

17
U BË RRYENI SEBET
QË TË SHKRUAJ EDHE UNË NDONJË RRJESHT
Gur-Kokli e Qafthanë
Boka ,maja e Shebenik,
Dardhë, Kish e Bardhë e Bërdhet
Rryenin kini për mbret
Bardhaj, rrajcë e skënderbej
Rryenin e kini atdhe
Ky vargmali, I rrajcës tonë
Lule ,lule ka qënë, gjithmonë
Ta mbrojmë, bashkë, more rrajcarë
Këtë vend, që na kanë lënë
Të parët e të patëve tanë
Amanet, këtë gjë ta kini
Kudo ndodhi, kudo jini
Pa zot kurrë, këtë vënd, mos lini

Se të parët e të parëve tanë
Me gjakun e tyre e kanë Larë
Krenohi, se është vëndi juaj
Mbrojeni dhe me jetën tuaj
Krenohi, për këtë vënd, të bukur
Gjithmonë, të jetojmë, të lumtur
Dhe të jemi, të bashkuar
Rrajcën tonë, për ta zbukuruar
Në çdo cep e në çdo anë
Ndien, duar - artët rrajcarë
Dhe në çdo, festivalë
Rrajcarët, dalin të parë
Me vallet e bukura që kanë V.H

18
RRAJCA JONË RRAJCË E MADHE
NË ÇDO CEP ME LAPIDARE
Në çdo cep, me Lapidare
Burrat, djemtë, të janë vrarë
Gjaku I tyre, kurrë sështë tharë
Ata mbetën, si pishtarë
Dhe gjithmonë, do të jenë të gjallë
Për ta përulet, çdo rrajcar
Sepse ndihen, borxh pa Larë
Çdo pëllëmbë tokë e kësaj ane

Ka djegur, një zëmër nëne
Sa lot gjaku, kanë pikuar
Lumenj të tërë, do të ishin çuar
Çdo gur dru e fije bari
Ka mbi vete, emër, fis rrajcari
Sa beteja, kanë kaluar
Me armiq, të përbetuar
Djegur, zhuritur e përvëluar
Përsëri, kanë mbijetuar
Nga çdo fis, mbeti farë
Dhe u shtuan, si më parë
Dhe më shumë, se gjithmonë
Rrajcë e madhe, sot I thonë V.H

19
KOMUNA U BË BASHKI
Po edhe tani,
Ku komuna, na u bë bashki
Ku edhe një vit, më parë
Erdhi një fond , suplementarë
Për kanalin e madh rrajcar
Vepër e artë e të parëve
Nxjerrë, nga stërgjyshërit e baballarve
Ku bukën, në shekuj, ju ka siguruar rrajcarëve
Ku qeveria, që drejton tani

Bëri një plan, me përparësi
Se do ti bënin, rikostruksjon
Me një fond, që shteti lëvron
Plot Treqind e gjashtëdhjetë miljonë
Po pa u bërë, as pesë lek punë
Që ka mbetur, në kanal si vulë
Më shumë kanalin, na e dëmtuan
Se gjysmën e hapësirës, ja zvogëluan
Nuk I vunë, as tel, as rrjetë
Por e bënë, shpejt e shpejtë
Duket puna, si është bërë
Se kanali, rrjedh I tërë
Në ato vënde, që është bërë
Ç’far të bënte, firma e shkretë
Ajo ishte, një firmë pa brekë
E solli, kryetarja e bashkisë
Ç’far ti bënte, ajo shoqërisë
Po edhe atë punë, që ata bënë
Nuk e hanë, dot as qëntë
T’ju bëjm qefin, le t’ja zëmë
Ja prishën, njëzete e pesë
Ja tridhjetë, ja dyzetë
Po treqind, milijonët e tjerë
Ku I çuat, more Rezilë
Vjedhja, duket që nga lartë

Si peshku , në të thatë
Këtë vjedhje e di mirë
Kryetarja, që drejton bashkinë
Se ajo, ka vënë dhe firmë
Këto janë, taksat tona
Sot I vodhën, këta horra
Sa qenë paratë, pa u marrë
Vinin përditë, pushtetarë
Që kujdeseshin, për kanalë
Sa I futën, paratë në dorë
Më këtejë, nuk I shikojmë
Jo, më kanalin, që s’duan, ta dëgjojnë
Por dhe fshatarët, përpara , mos I shikojnë
Deri sa, shteti, ta mendojnë
Për fushatën, që do të bëjnë
Të lëvrojnë, një fondë të Ri
Sa bashkë, këta të dy
Ku njëri , na erdhi, kur qe komunë
Dhe tjetëri tani, që u bë bashki
Dhe kanali mbeti, po I njëjti , po ai
Që stërgjjyshërit, nxorën, në vitin
Tetëqind e nji
Dhe atëhere, këta pushtetarë
Këta horra këta zagarë
Do të vinë prap, si më parë

Duke thanë fjalë, të mëdhaja
Se do të bëjnë, mrekulli
Por zananë, nuk e kanë Lanë
Janë po ata, që kanë qënë
Se hajduti dhe pianeci, një mëndje kanë
Sa janë pa vjedhur, dhe pa pirë
Duken njerëzit, më xhevahirë
Kur e kanë bërë këtë zullumë
Duhen vetëm tju bësh ……….
Dhe kanalin, desh na e banë
Këta, zullumqarët tanë
Këta, hajdutët me famë
Këta, dorëzestë tradhëtarë
Çfar na gjetën, na e grabitën
Atë që mbeti, na e shitën
Ryshfetin e kollofitën
Dhe fondet, që shteti, na I ka dhanë
Na I grabitën, këta hajvanë
Fshatarët, si kalliri I kanë lanë
Se I xhveshën, nga çdo pronë
Çfar të bëjnë, rrajcarët e gjorë
Po edhe e gjithë, zona e tërë
Se votën, këtyre ju besuan
Por këta e shpërdoruan
Punë të ndyra, këta bënë

Sa na shitën, të gjithë vëndë
Na shitën vatanin tonë
Që me jetë e kemi mbrojtë
Pa thënë, zullume të tjera
Që kanë bërë, këta qafira V.H

20
DREJTORËT , KËTA HAJDUTË
NA JANË BËRË, TË GJITHË NJË GRUP
Fatmir Brazhda ky drejtori
Rrajcarët, nga prona e vjetër, I nxori
Tek shteti e kaloj, pasi e tjetërsoj
Dhe e hipotekoj
Me qëllim, ta përvetësojnë
Ky bashkë, me disa drejtorë, të tjerë
Ku më I madhi, me emërin Zamir
Që na duket , edhe më qafiri
Sepse e fundit, qe firma e tij
Që na hoqi ne, nga trashëgimnia
Po ky Brazhda I parë
Shpejt, po I ngjit këto shkallë
Nga drejtor I një zone
U bë kryehipotekarë
Sapo pronat, na e grabiti
Grada më e lartë, I mbërriti

Kjo tregon, që kemi shtet
Hajdutët, janë të gjithë rrjet
Këtë hajdut, që të ha qetë
Nesër, do ta shikojmë dhe deputet
Nuk do ta bëjnë populli.
Por ky, kryehajduti
Që e komandoj, këtë zullumqar
Të grabitin, këto prona dhe këta fshatarë
Sa të jetë, në punë Zamiri
Ky drejtori, më qafiri
Rrajcarët, vështirë do ta kenë
Për pronat, tona në rryen
Nuk është vetëm, ky zullumqar
Ka të tjerë, para tija
Kryetarja, tek bashkia
Që e dha, kushtrimin e parë
Të grabitin, këta fshatarë
Tju rrëmbejnë, tokën arë
Bashkë me të tjerë, grabiqarë
Të na bëhen, sot pronarë
Në tokën tone, të stërgjyshërve, të parë
Ajo firmë e vulë ka vënë
E ka bërë dokumëntë
Që fshatarët, të mos lodhen
Nuk e marrin, më këtë vënd

Dhe ka bërë, si pronarë
Djalin e kushurirës parë
Ky që s’do tja dinë, për këta fshatarë
Që kjo tokë, I ka patur dhe I ka pronarë
Është I lidhur me një gjermanë
Ku gjyshi I tij na ka djegur fshatin
Në dyzet e katren
Ku, nuk janë të kënaqur
Për sa krime, na kanë bërë
Por tani, ka gjetur, si bashkpronar
Një rrajcarin, më zullumqar
Të na e grabitin edhe tokën arë
Nëpër shekuj, me pronarë
Dhe rrajcarët, të na e lënë
Si kalliri, I shirë në lëmë
Pa thënë, për gjënë e gjallë
Ku me të, jetën mbajnë
Që atje punojnë, në ndonjë kanalë
Dhe këtu na vine si bajraktarë
Ku kanë sajuar, një firmë koti
Agro-map dhe lloto sporti
Tek ish fusha e aviacionit
Tabela vurë, mbi lokalë
Ku, me qera e kanë marrë
Kush tju flasin e tju bëjnë fjalë

Kryehajduti, është pushtetarë
Të gjithë, këtë grabitje
Për vete, do ta marrë
Edhe pyellin edhe male
Edhe burimet edhe mineralë
Këta të tjerët, I ka sekserë dhe nallbanë
Rrajcarët nga dielli, kanë për të parë
Sa të ketë, kryetarë hajdute
Dhe drejtorë, grabiqarë
Ku vrullin e tyre, s’ka kush ta ndalë
Se kryegrabiqari, gjith shtetin, bie vërdallë
Mjerë këta rrajcarët e shkretë
Ç’far nuk po ju bëjnë sot,
Të gjithë, këta dorë zestë
Shkojnë të ankohen, por askush si prêtë
Bëjnë peticione, por askush, se shefë
Presin për më mire, po bëhet, më keqë
Ç’far, po bëni, more skelet ,more kufomë
Si do na e merrni, ne pronën tonë
Mirë ato mëndje, që ju kanë thënë
Po rrajcarët, a do tju lënë
Këtë do ta shikoni, ju me sy vetë
Kur do të vinë rrajcarët si ortekë
Ku do të futeni, ju more të shkretë V.H

21
ZULLUMQARËT DHE SHPIRTË ZINJTË
NUK PO NDALEN, PËR ÇDO DITË
Çfarë po bëjnë, këta hajvanë
I kanë mëndë, apo I lanë
Sa zullum, të madh, kanë bërë
Bashkë, dy fshatrave, të tërë
Ku ka me mijra, fshatarë
Që, ju kanë grabitur, tokën arë
Pa thënë, për pyell dhe malë
Ku marrin, qindra hektarë
Vetëm, për tu bërë, pronarë
Të pasur, këta grabiqarë
Veç ryshfetit, që kanë marrë
Nga të zgjedhurit, pushtetarë
Këta vetë, sekserë janë bërë
Kështu kanë qënë edhe më parë
Në regjimin, që sapo lamë
Këta njerëz, zullumqarë
Të gjithë, fshatarët i nxinë
Pa kursyer, as kushurinjtë
Duke ju bërë, biografitë
Pa thënë, për ekonominë
Ku ja shpurën, në greminë

Në vitin, tetëdhjetë
Fshati, kaloj një sikletë
I bëri njerzit, të flasin me vete
Gra e burra, të moshuar
Me shami, nëpër duar
Fshinin lotët e pikuar
Prejë zullumqarit, të mallkuar
Dëm të madh , ju ka shkaktuar
Vetëm për karrjerën e tija, personale
E bënte, ajo kokë çupalle
Po edhe tani,
Në, të ashtuquajturën, demokraci
Prap këta hajvanë
Zullumqarë, të mëdhenj u bënë
Ku muarnë, më qafë gjithë fshatnë
Pa harruar, katundëplaknë
Kovaniknë, senjen pëballë
Ku perms, na e ndan , fshatnë
Gurin e madh, me emërin shkallë
Rrugën, që të nxjerr në malë
Gryka e vlagut, përpjetë
Të çon, atje, në lëndinë
Në fushën, me emërin, rryen
Ku, kanë kaluar, fëmijrinë
Sa breza, rrajcarë, kanë lindë

Vëndë I vjetër, I të parëve
Pronë e gjyshërve dhe baballarve
Të gjitha, me emrat e fis rrajcarve
Të shkruajtura, nëpër ditare
Që në regjimet e parë
Dhe ata, që erdhnë, më pas
Na I kanë shkruajtur, në kadasër
Po tani, lëndina jonë
Që rrajcarët e kanë pronë
I kanë bërë, një shkatërrimë
Këta bajlozët e zinjë
Ku, po na i fshinë, emërat fare
Si, prona, të vjetra, rrajcare
Po, janë në mendë, këta hajvanë
Këta, zullumqarët, me famë
Këta, zëmër zestë katranë
Ku fshatarët, pa gjumë, po I lënë
Për grabitjen, që po ju, bëjnë
Të drejtën , diku, nuk po e gjëjnë
Se kudo, që do të shkosh
Kështu hajdutësh, do të takosh
Se në ç’do zyrë, që ka ky shtet
Kryehajduti, është, me pushtet
Ç’far të bëjnë, këta fshatarë
Hall I madh, I ka zanë

Përpara kanë, ca, budallë
Që deri dje, babës I thoshin nanë
S’dallonin gomarin, nga gomarica
Cjapin, na e bënë me Cica
E, kush I merr vesh, këta sekserë
Këta, zëmër zestë sterrë
Këta, zullumqarët, me famë
Ku nëpër gjyqe, po na çojnë
Me pronën, që trashëgojmë
Prej stërgjyshërve dhe prindërve, tanë
Që pasardhës, ne, na kanë
Të gjithë këta horra, një mëndje kanë
Të, na e grabitin, këtë pronë
Rrajcarët bosh, ti lanë
Pa pronë, pa pyell, pa malë
Rrajca, sot lëshon klithrimë
Mos, më Lini në vetminë
Po ku jeni, bijët e mi
Mos u bëni, të harruar
Kthejni sytë, ku jeni zgjuar
Ju rrajcarë e njihëni mirë
Këtë morrac, shallvare zinë
Që po pregatit, çdo ngrehinë
Të na e grabitin, atë lëndinë
Nëntëdhjetë e nëntë, vite,

I ka vënë, mbi shpinë
Mendojë mire, more rrajcarë
Të ngrihemi, bashkë të tërë
Ashtu si gjyshërit, tanë, të parë
Fshatrave, tju dalim ballë
Mos I lëmë, këta kusarë
Këta, dorë zestë, tradhëtarë
Këta, bukshkelurit, grabiqarë
Të na marrin, pronën, pyellin dhe malë
Por as edhe një fije, barë
Se ato, I kemi vetë
Të trashëguara, brez më brez
Ndaj do të jemi, bashkë të tërë
Hajdutve, tju tregojmë, vëndë
Atje, ku mbajmë, lidhur qëntë V.H

22
KOHA , ECËN ME NGADALË
PABESITË, JETË KANË MARRË !
Gjatë kohës, që më parë
Edhe mbas, njëzet e katrës
Në lëndinën e rryenit lartë
Shumë burra e djem rrajcarë
Pa besishtë, na janë vrarë
Numuri tyre, është I madhë

Sikur qenë, ca ndër ta
Si, Mislim Allidri e Luman Alla
Seit Hoxha e Demir Hana
Jakup Bogdani e Mislim Laçka
Hajdar Rira e të tjerë, djem rrajcarë
Të vrarë, për tokën, arë
Varret, ca, atje I kanë
Po, ja kanë prishur, këta katranë
Zemrat, njerzëve, ju kanë lënduar
Këta grabiqarët e tërbuar
Nuk shikojnë, se janë verbuar
Rryeni ynë, kjo toka arë
E gjitha, me gjakë, është larë
Nga djemtë e rinj rritur lastarë
Që jëtën, këtu e lanë
Po tju ngrinin, lapidarë
Çdo pëllëmbë, do të kishin zënë
Si guxojnë, këta grabiqarë
Këta, horra, pushtetarë
Ku kanë marrë, dhe ca dekanë
Me rektorë dhe ç’hajdutë kanë
Dhe shkelin, mbi gjakun, tonë
Të na e grabitin, këtë pronë
Mendojë mirë, more pushtetarë
Ju more horrat, e pa parë

Ju të zestë, grabiqarë
Jo letrat, ti tjetërsoni
Por edhe në të sëmës, ju të shkoni
Pronën tonë, në mënd, mos çoni
Mos e merrni, si të letë
Që rrajcarët, po rrinë qetë
Kur të shkelni, mbi trupat tanë
Do të na e merrni, këtë vatanë V.H
23
SHKRIMET BASHKË ME TREGIME
I KA SHKRUAJTUR DORA IME.
Këto shkrime, që unë kam shkruar
S’janë për mburrje, e për lëvdatë
Por të gjithëve, tja bëj të qartë
Se Rrajca, nuk është Fshat, I humbur, e për i ngratë
Por është fshat, I madh dhe krye lartë
Që ka përballuar, çdo shtërngatë
Këtë, duhet, ta mësojnë mirë
Pushtetarë dhe qafirë
Edhe këta, grabiqarët e fundit
Këta llumi, I kombit dhe I katundit
Për zullumin e madh, që na kini, bërë
Dhe dëmin, që na kini shkaktuar
Qindarkë më qindarkë
Kini për të na e paguar

Ju, more hajdutët e tërbuar V.H
24
DREJTUESIT TANË TË VOTUAR
BANORËT I KANË HARRUAR !
Kryepleqtë, të zgjedhurit tanë
Me hajdutët, janë bërë, palë
Se me dhunë, a për para
Këtë, do ta thonë , vetë ata
Ngrihuni, rrajcarë dhe bëhuni, trima
Mos I lëmë, këta kopila
Këta horra, këta debila
Këta spiunë dhe servile
Këta sekserë, të përlerë
Të na marrin, pronën tonë
Se ajo ne, na ka të zotnë
Trashëgim, prej të parve
Prej stërgjyshërve dhe baballarve
Trashëgim, na e kanë lënë
Brez pas brezi, siç kanë qënë
Amanet, këtë vend ta kini
Mos e lëshoni, kurrë sa të jeni
Le të jetë, çdo qen, bir qeni
Dhe të pare, të jeni gjithmonë
Si banorë, autoktonë
Si pasardhës, prej të parëve
Bir pas biri, prej rrajcarve V.H

25
NDJESË BASHKFSHATARËVE TË MI.
Të më falni ju bashkëfshatarë
Ju të nderuar, skënderbegas dhe rrajcarë
Se me shkrimet, që unë kam shkruar
Ato plagë, ju kam lënduar
Asnjë gjë, nuk e kam sajuar
Të vërtetën, kam treguar
Vlerat e tyre, ju kamë shtuar
Për të gjithë, ata, që unë përmënd
Të mbeten, të pa harruar
Për jetë, të jetëve, në këtë vënd
Edhe unë, se kisha të lehtë
Lotët, më binin, përmbi fletë
Sa njerëz, që na kanë vrarë
Sa krime, që na kanë bërë
Sa vuajtje, që na kanë shkaktuar
Për njerzit tanë, të pa harruar
Edhe sot, këta qafirë
Ku, janë të lidhur zinxhirë
Gjakun janë duke na e pirë V.H